به گزارش روابط عمومی پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی خنرانی علمی تحت عنوان " پلاستیسایزرها: انواع، کاربردها و تهدیدات" " توسط جناب آقای دکتر حسن جلیلی ،مورخ 98.08.22 در سالن همایش بخش تحقیقات فرآوری آبزیان ارایه گردید. پلاستیسایزرها (نرم‌کننده‌ها) مهمترین افزودنی مورد نیاز در مواد پلیمری، به ویژه پلاستیک‌های جنس پلی وینیل کلراید (PVC) هستند. طی دهه گذشته تولید جهانی پلاستیسایزرها حدود 5 میلیون تن در سال بوده، در حدود 60 نوع پلیمر و در بیش از 30 گروه محصولات بکار گرفته شده‌اند. نقش اصلی آن‌ها بهبود انعطاف‌پذیری و فرآیندپذیری پلیمرها از طریق پائین آوردن دمای شیشه‌ای شدن می‌باشد. این مواد تنش تغییرشکل، سختی، چگالی، ویسکوزیته و نیروی الکترواستاتیک را کاهش داده، به تبع آن انعطاف‌پذیری زنجیره پلیمر، مقاومت در برابر شکستن و ضریب دی‌الکتریک را افزایش می‌دهند. ویژگی‌های دیگر پلیمر نظیر درجه کریستاله شدن، شفافیت ظاهری، هدایت الکتریکی، رفتار در برابر آتش و مقاومت در برابر تجزیه زیستی نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند. پلاستیسایزرها توسط واکنش بین یک الکل با یک اسید، نظیر اسید آدیپیک، فتالیک و امثال آن‌ها بدست می‌آیند. انتخاب الکل و اسید، تعیین کننده نوع استر تولید شده و بنابراین نوع پلاستیسایزر خواهد بود. بدین ترتیب می‌توان ترکیب‌‌های بی‌پایانی را متصور گردید، اما تنها تعداد اندکی از حیث عملکرد، قیمت، دسترسی، سلامت و الزامات زیست محیطی، کهتوسط بازار و از سوی مصرف‌کنندگان و مقررات تحمیل شده‌اند، جان سالم بدر می‌برند. استرهای فتالات باپایه نفت، عمومی‌ترین پلاستیسایزرها هستند که بطور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند و امروزه به دلیل مخاطرات بهداشتی برای انسان و محیط زیست به تدریج روند کاهشی دارند. توسعه پلاستیسایزرهای غیرسمی، زیست تجزیه‌پذیر و دوستدار محیط زیست با پایه منابع طبیعی، به عنوان جایگزین فتالات‌ها، در کانون توجه مجامع علمی و محققین جهانی قرار دارد. پلاستیسایزرهای سبز غیرسمی با کارآیی بالا، مقاوم در برابر روغن و مهاجرت، با قابلیت کاربرد در عایق‌های الکتریکی، اسباب‌بازی‌ها، مصالح ساختمانی، البسه، خودروها، رنگ‌ها، بسته‌بندی مواد غذایی، تجهیزات پزشکی و محصولات آرایشی و بهداشتی، مدام در حال توسعه، تولید و بکارگیری می‌باشند.