vمقدمه (با تاکید بر اثربخشی اجرای پروژه و در صورت امکان تحلیل اقتصادی ناشی از اجرای پروژه) در حال حاضر، با توجه به محدوديت هاي فراوان در بهره برداري از منابع آبي، با توجه به توسعه پرورش ماهي در قفس و جايگزيني آن با فعاليت هاي صيادي در اغلب کشورها آغاز گرديده است (Woo et al., 2002). در دو دهه اخير پرورش ماهي در قفس با توجه به شرايط اقليمي، بحران کم آبي و همچنين وجود منابع آبي طبيعي و انسان ساخت به عنوان يکي از ظرفيت‌هاي توسعه آبزي پروري در کشور مطرح بوده است. اگرچه شواهد بيانگر اين امر است که اولين فعاليت هاي پرورش ماهي در قفس در کشور در سال 1349 به منظور مقايسه پرورش ماهي قزل آلا در خليج گرگان در داخل جعبه‌هاي مخصوص چوبي باز و همچنين اوايل دهه 50 در رودخانه کارون در استان خوزستان صورت گرفته است، اما صنعت آبزي پروري در قفس سابقه ي کوتاهي در ايران دارد (آذري، 1374). تحقيقات اوليه در اين زمينه به اوايل دهه 70 شمسي باز مي گردد. در سال 1372 پرورش آزمايشي ماهي قزل آلا در خليج گرگان، سد خاكي قرخ ارخاج در شهرستان سراب و همچنين منابع آبي چاه نيمه هاي زابل با 10 قفس از جنس لوله هاي داربستي انجام شد. طي مطالعاتي توسط شرکت Refaدر سال 2001به منظور استعداديابي کلي از مناطق ساحلي کشور در زمينه فعاليت هاي پرورش ماهي در قفس صورت گرفت. اين مطالعات منجر به شناسايي و معرفي مناطقي در درياي خزر و خليج فارس به منظور پرورش ماهي در قفس گرديد. پيرو اين مطالعات طرح پايلوت استقرار قفس به ظرفيت 180 تن در استان هرمزگان با همکاري شرکت Aquafusionبه اجرا در آمد. پيرو فعاليتهاي پيشين در کشور و سياست گذاري هاي کلان بخش کشاورزي در سال 1389 پروژه اي تحت عنوان 'بررسي امكان پرورش فيل ماهي در قفس' از سوي موسسه تحقيقات علوم شيلاتي کشور و با حمايت مالي اداره كل شيلات استان گيلان به اجرا درآمد. از سال 1390 با توجه به ظرفيت هاي آبزي پروري در قفس در شمال و جنوب کشور و ايجاد اشتغال پايدار با رويکردي بر سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي، اين صنعت مورد حمايت مديران بخش کشاورزي قرار گرفت و سرمايه گذاري بخش خصوصي در اين زمينه آغاز گرديده است.